Karanfil Kokan Sokak

HEY ONBEŞLİ ONBEŞLİ Bu türküyü hatırladınız mı bilmiyorum.'Onbeşli' türküsünün içimizi burkan hikayesini tam olarak biliyor muyuz onu da bilmiyorum. Bu vesileyle ortaokul sıralarında İnkılap öğretmenimizin bize anlattığı bu hikayeyi sizlere yazmak nasip oldu. Önce sözleri hatırlayalım öyleyse: " Hey onbeşli onbeşli Tokat yolları taşlı Onbeşliler gidiyor Kızların gözü yaşlı Aslan yârim kız senin adın Hediye Ben dolandım sen de dolan gel beriye Fistan aldım endazesi onyediye"  Çanakkale Cephesi, binlerce Mehmetçiğin Hak ile buluştuğu, gidenin geri gelmediği bir yerdi. Bu cephenin bitirdiği insanlar haddi de hesabı da aşmıştı. İngiliz generali Oglander; "Gelibolu'daki kanlı savaşlar, Türk ordusunun çiçeğini bitirmiştir." diyordu. Gerçekten de İngilizler şehit olan askerlerimizi " Bir çiçeğin tomurcuğu " ve " Vakti gelmeden solan gül goncası " şeklinde anıyorlardı. Koskoca eğitimli bir nesli yutmuştu bu savaş. Savaş...

İyi Geceler! Şu saatler biraz eteğimdekileri  dökeyim istedim. Hepimizin hayatı biraz engebeli hiçbirimiz tam anlamıyla kolay yollardan geçmedik, geçmiyoruz. Bazen yaşadıklarımızı sindirmemiz zor olur bazen de sindiremediklerimizle birlikte yaşamayı öğreniriz. Ya da öğrenmiş gibi yaparız filan. Biraz da bu nedenle yazıyorum şu an aslında. İçimde tuttuklarım dağ olmasın, dertleşelim diye işte.  Velhasıl bir insan hayatı neleri taşıyabilir, neleri kaldırabilir?  Tahmin edemeyeceğimizden çok aslında. Bir olay olunca bunu taşıyamıyorum demek bu yüzden çok yanlış. Öyle bir taşınıyor ki bu da hayatın sanırım bize cevap verme şekillerinden birisi. Dünyevi algılarımız yüzünden taşıyamazmışız gibi geliyor. Neyden kaçarsak, korkarsak muhakkak dönüp bize de uğruyor. Kaçtığımız, korktuğumuz ya da adı her neyse işte başa geliyor. Arkadaşlarımı, ailemi çok sevdiğim için hep kaybetmekten korktum. Çünkü hayatımda onları kazanmak için çok uğraşmıştım. Benden gitmesinler istiyordum. O...